Diaconale Film + Mexicaans eten

Na de bijzondere dienst op zondag 10 maart ( zie foto) komt op vrijdag 22 maart Nellie Markus weer naar Eindhoven. Dit keer om een film toe te lichten die zij met de Mexicaanse tieners maakte. Zij zorgt voorafgaand aan de film  voor een echte Mexicaanse maaltijd. Het bijwonen van “de film” is gratis. Voor het eten wordt € 7.50 gevraagd.

“In 2005 kwam ik, Nellie Markus, in contact met de organisatie We-reldOuders en werd ik ‘wereldouder’ (samen met mijn partner) van An-tonio Adan. In 2006 reisden wij naar Mexico om Antonio Adan te be-zoeken. Wij waren onder de indruk van de ontmoeting met hem. En onder de indruk van de familiehuizen. Tijdens onze eerste rondleiding
borrelden spontaan woorden op als warmte, betrokkenheid, liefde,
oprechte aandacht voor de kinderen die daar zichtbaar van genoten; de keerzijde was de confrontatie met kinderen wier ogen boekdelen spraken. Logisch, als je hun achtergrond kent.
Mexico, Antonio, het weeshuis, het liet ons niet meer los. Er volgde een nieuwe reis en de ontmoeting met Andrés, een vriendje van Antonio, van wie wij nu ook padrinos zijn.

Maar wij wilden zo graag meer doen. Als drama-therapeute weet ik wat Creatieve Therapie (drama, beeldend, muziek, dans) betekent voor kinderen die het nodige hebben meegemaakt. Na een tijdje nadenken, onstond het plan om creatieve projecten ter plekke aan te bieden. De medewerkers van Nuestros Pequeños Hermanos (in Nederland vertegenwoordigd door WereldOuders te Hilversum) zijn er eveneens van overtuigd dat creatieve projecten de jongeren mede helpen om (traumatische) ervaringen uit hun verleden te verwerken en een plek te geven. Inmiddels hebben wij al diverse theaterstukken met de jongeren en medewerkers van Nuestros Pequeños Hermanos kunnen verwezenlijken. En is het geworden wat wij hadden verwacht? Een volmondig ‘ja’ is het antwoord. Theater maken, dansen, het schilderen van de decorstukken, zingen. Het met zijn allen iets neerzetten, het heeft de jongeren veel gebracht.”

Hieronder volgen een aantal uitspraken van de jongeren die hebben meegedaan:

‘Altijd zit mijn hoofd vol, geen moment is er rust. Maar tijdens het spelen was ik echt even alles vergeten.’’

‘Ik kan gevoelens uiten via het spel, iets wat ik anders niet durf.’’

‘Als ik schilder dan word ik rustig van binnen.’

‘Als ik dans dan vergeet ik mijn verdriet.’

‘Kleuren, werken met kleuren. Soms is alles zo somber in mijn hoofd. Maar als ik teken, wordt het vanzelf lichter in mijn hoofd.