Midden in het leven

Thema: ONDERWEG

De verlopen gespreksgroep MIHL is al weer enige jaren onderweg als een open filmkring met veel ruimte voor gedachtewisseling en ontmoeting. De laatste jaren startten wij onze bijeenkomsten met een gezamenlijke maaltijd. Een aantal deelnemers heeft zich al die jaren met succes ingezet om een eenvoudige maaltijd op tafel te zetten. Onze dank daarvoor is GROOT! Maar zoals het gaat in een organisatie met mensen van diverse leeftijden, alles verandert en niets blijft bij het oude! Voor de een is de grote afstand (files!) een bezwaar om te koken, voor de ander het drukke werk van de partner en voor een derde de zorg voor een zieke hond. Pogingen om uitbreiding van het kookteam te krijgen of om het eten elders te betrekken, zijn tot dusver gestrand. Samen eten is te belangrijk om op te geven! Dat betekent dat we een radicale koerswijziging gaan doorvoeren. We gaan om de beurt voor kant en klaar eten zorgen, en beginnen daarmee direct in het nieuwe jaar.

Op vrijdag 8 januari 2016 bijt Harry Raap het spits af. Hij is niet alleen inleider van Lourdes (zie zijn bespreking hierna) maar hij zal ons ook verrassen met gevarieerd eten uit de Aziatische keuken. Wij verwachten dat we nog steeds voor € 7,50 p.p. kunnen eten, maar we rekenen achteraf af! Er wordt ook met vegetariërs rekening gehouden. Graag aangeven bij opgave!

Vanwege de afwezigheid van Marijke en Meijndert van Alphen, dit keer inschrijven voor vrijdag 8 januari bij ondergetekende

(truitje59@hotmail.com of 0627 309663 (inspreken!)) of natuurlijk bij Harry Raap zelf, in de wandelgangen. 

Route

18:00 uur aan tafel

19:30 uur starten met Lourdes kijken

21:15 uur nagesprek

21:45 uur gezamenlijk opruimen

22:00 uur op weg naar huis!

Laat je ook in het nieuwe jaar inspireren door een mooie film in goed gezelschap. Trouwe deelnemers, alleen filmkijkers en/of nieuwkomers, iedereen van harte welkom!

Truus Lodewijk

LOURDES

Lourdes is de meest bekende Mariabedevaartplaats in Europa waar het eenvoudige boerenmeisje Bernadette Subirous in 1858  (niet geheel toevallig enkele jaren na het proclameren in Rome van het dogma van de onbevlekte ontvangenis  [= vrijwaring van de erfzonde] ) gewag maakte van een aantal verschijningen van de H. Maagd. Berichten over wonderbaarlijke genezingen brachten stromen pelgrims naar het dorpje in de Pyreneeën en de plaats groeide uit tot een centrum van spiritualiteit en toerisme met begeleidende verschijnselen als commercie en ondernemingsgeest. Een serieuze film maken over Lourdes lijkt een hachelijke onderneming. De makers van de gelijknamige film hebben zich er dan ook niet aan gewaagd. Door alle eeuwen heen zijn heilige plaatsen het middelpunt geweest van oprechte devotie, nieuwsgierigheid, reiszin, avontuur, heilige vakantie en goedgelovigheid te samen. Pure vormen bestaan niet. Ook het religieuze domein kenmerkt zich door het menselijke, ja al te menselijke.

In de film maakt Christine, een rolstoelpatiënte, een pelgrimsreis naar Lourdes. Op deze plaats ontwaakt ze op een morgen in haar hotelkamer en ze voelt zich op miraculeuze wijze genezen. Informatie over de precieze diagnostisering en het verloop van haar ziekte blijven achterwege. Terwijl Christene zich hardnekkig vastklampt aan deze nieuwe kans op geluk wekt haar genezing zowel bewondering als geluk (?) op. Het fenomeen Lourdes wordt op een licht ironische manier benaderd. Het verdienstelijke van de film is dat zowel (Katholieke) inside gelovigen als sceptische buitenstaanders zich er in kunnen herkennen. Wat zeker lijkt. Een wonder is geen opheffen van medische wetten (als wij die al kennen in de eenheid en de vaak verbroken harmonie van lichaam en geest) maar een diepte-ervaring in de betekenis van ziekte en genezing. Als ons leven op het spel staat kunnen wij kiezen tussen passieve berusting of een actieve overgave en een mobilisatie van onze geestelijke reserves ongeacht de uitkomst. Zo gebeuren er meer wonderen in onopvallende stilte, teruggetrokkenheid en het vragen om kracht dan in opzienbarende spectaculaire genezingen, waarvoor altijd weer natuurlijke verklaringen vallen aan te wijzen. Deze laatste genezingen zijn voor een volwassen geloof maar bijzaken en behoren in de marge te staan. Maar Remonstranten die nogal gemakkelijk  beklemtonen dat volwassenheid gelijk staat met een rationele benadering van het godsdienstige kunnen oog hebben voor het feit dat het religieuze vooral ook een zaak is van het hart. Psychologisch gezien kunnen diepe ervaringen en emoties van afhankelijkheid en betrekkelijkheid louterend werken. Het transcendente is niet buiten de menselijke ervaring om aan te duiden. Ontegenzeggelijk is voor heel wat zieken en oude mensen hun Lourdesreis een troost geweest. Maria vertegenwoordigt dan het vrouwelijke in de ontferming en de nabijheid van het onbegrijpelijke goddelijke mysterie. Het hart van de christelijke belijdenis blijft dat lijden een diepere betekenis kan hebben en het vaak povere bestaan niet zinloos is.

Harry Raap