daggedachte 1 juni 2020

Oefeningen in alledaagsheid

ik weet het nog als de dag van gisteren
(ik was misschien 22): ik zat
te broeden op een gedicht, en mijn moeder
zat bij het raam de aardappels te schillen

het vers wilde maar niet lukken: het zweet
stond op mijn rug en vol ergernis dacht ik:
hoe kan men in godsherenaam dan ook
poëzie schrijven in een kamer waar
iemand aardappels zit te schillen?

Die avond, toen iedereen sliep, maakte ik het
vers af: het was een heel slecht vers
en pas veel later begreep ik: de beste
gedichten schrijft men al aardappels schillend

Cees Buddingh’

Vincent van Gogh