daggedachte 4 juni 2020
Geschreven door willem
De haast van eekhoorntjes
‘Ik geniet ervan om dezelfde plek rond eenzelfde tijdstip op verschillende dagen te bekijken en zo gedurende lange periodes te kijken naar de langzame veranderingen die de tijd mee brengt.
Het doet me denken aan mijn opa; Tegen het einde van zijn leven toen hij fysiek minder mobiel was. Ik ging bij hem langs en hij zat de hele middag in zijn vaste stoel voor het raam naar buiten te kijken. Aan het einde van de middag was het enige dat ie zei: “Waarom hebben eekhoorntjes altijd zo’n haast?”
Foto: Vincent van Zalinge op Unsplash
Het was een vraag die me greep en die nu nog zo af en toe echoot in mijn hoofd. (…) Waar ik vroeger de wereld rond wilde reizen en alles zien, ben ik nu meer geïnteresseerd in de ontwikkeling van de rode bloesem aan de boom voor mijn raam en hoe de zonsopgang boven het dak waar ik aan het klussen ben er morgen uitziet.
In die stille herhaling en saaiheid vind ik werelden waar ik eerder overal ter wereld langs zou zijn gerend.
Niet dat ik niet meer geniet van reizen, dat doe ik zeker wel. Maar ik doe het niet meer om levensveranderende inzichten te krijgen. Die vind ik al gewoon in mijn eigen straat.
Nu een vraag om jou beter te leren kennen. Wat was de laatste keer dat je verbaasd was over de haast van eekhoorntjes? De kleur van het gras? Of de vorm van een aparte plant?’
Esther van der Panne
Kunstenaar Yair Callender in een brief aan architect Tomas Dirrix (24 mei 2020)
Mr. Motley, magazine over beeldende kunst, vroeg kunstenaars en schrijvers om per brief, twee aan twee, met elkaar van gedachte te wisselen over kunstenaarschap en gemeenschapszin. In reactie op het (afgelaste) programma van het Holland Festival, waarin het streven naar een ‘wij-gevoel’ in veel voorstellingen centraal stond (www.mistermotley.nl)
