daggedachte 9 april 2020

Geef de moed niet op

Ik was haar helemaal vergeten, maar toevallig kreeg ik van de week twee keer gedichten van haar onder ogen: Toyo Shibata (1911-2013). Op haar 92e begon deze Japanse met gedichten schrijven. Toen ze 98 was, kwam haar eerste bundel uit: Kujikinaide. In het Nederlands: Geef de moed niet op, en op haar 100e publiceerde ze Honderd jaar.

Ze schrijft over wat er om haar heen gebeurt, met een scherp oog voor kleine dingen. Ze blikt terug en schrijft in dankbaarheid over mensen die veel voor haar betekend hebben. Niet dat ze geen oog heeft voor pijn en verdriet. Als je 100 bent is het leven echt niet zo makkelijk, maar ze schrijft ‘misschien wacht me nog / een fonkelnieuwe kleur’. Ze moedigt zichzelf aan. Haar nuchtere toon doet me goed, zoals in het gedicht ‘Aan mijzelf’:

Als tranen druppelen

uit de kraan

stoppen ze nooit.

Hoe zwaar ook,

hoe droevig ook,

de dingen die je meemaakt

je mag niet almaar blijven tobben.

Draai open die kraan met een fikse ruk.

Laat al je tranen ineens de vrije loop.

Zo, en dan nu tijd voor een koffie

uit mijn gloednieuwe kopje.

Esther van der Panne

‘Geef de moed niet op’ en ‘Honderd jaar’ verschenen bij Uitgeverij Lebowski.

Foto: Alexandru G. STAVRICĂ op Unsplash