Leven in de tuin van Uw prachtige schepping #Impressie uit Karlsruhe
Geschreven door maxnl
Intussen is het wel duidelijk dat de ecologische crisis één van de belangrijkste thema’s is van dit moment. In de wereld en dus ook in de kerk. Sowieso in de kerk, zou je ook kunnen zeggen. Waar we de schepping ervaren als een geschenk waar wij deel van uit mogen maken, moet die thematiek ook op onze theologische agenda staan. In dankbaarheid, als groene genade, in zorg en in het besef dat wij er zelf deel van uitmaken.
Gebedsdag voor de Schepping
De datum van vandaag, 1 september, is al lang geleden vanuit de oosters-orthodoxe kerk uitgeroepen tot gebedsdag voor de Schepping. De Wereldraad van Kerken en de Rooms-Katholieke Kerk sloten zich hierbij aan. Vandaag staat de Assemblee daarom nog eens extra in dat thema, met als titel van de dag: Christ’s love moves us to love creation.
Na het ochtendgebed waren bij elkaar om hierover door te denken en te praten. Er waren krachtige woorden van de Aartsbisschop van Constantinopel, Bartelomeus (ook wel bekend als de “groene” Patriarch). Hij benadrukte dat wij nog altijd in staat zijn “het verbrijzelde beeld van de schepping te herstellen,” door ons nederig op te stellen en de wereld te waarderen “als groter dan onszelf.” De hele schepping “vormt een kosmische liturgie”, vervolgde hij, en er is “een behoefte aan kosmisch berouw en kosmische wederopstanding”.
Ook stelde hij: “We mogen ons religieuze leven nooit reduceren tot onszelf en onze eigen belangen. We moeten altijd denken aan onze roeping om de hele schepping van God te transformeren.”
Getroffen door klimaatverandering
Dichterbij nog kwam de thematiek door de verhalen van twee jonge mensen uit gebieden die heel direct onder klimaatverandering en de ecologische crisis lijden: Julia Rensberg, afkomstig uit het Noorden van Zweden, zij vertegenwoordigt de Sami, de oorspronkelijke bewoners van dat gebied. En Bjorn Warde, die namens de Presbyteriaanse kerk uit Trinidad en Tobago hier in Karlsruhe is. Je ziet ze hierboven op de foto.
In al het waardevolle dat gezegd werd, raakten mij in het bijzonder woorden van Bjorn die sprak: “In het Caraïbisch gebied leven we niet alleen in een paradijselijke omgeving, onze identiteit is er ten diepste mee verbonden. Wij dragen zelf de uitbundigheid en kleurrijke diversiteit van de schepping hier: “We are reflections of the outgoing beauty of nature.”
Op een soortgelijke manier zijn wij allemaal verbonden met de aarde, in de schoonheid en in haar wonden. Waar we de Schepping beschadigen, beschadigen we ten diepste toe onszelf en slaan we ook in gelovig opzicht de verkeerde weg in.
Om dat juist te horen van mensen die meer dan wij nog in verbondenheid leven met de natuur als Gods schepping bracht de urgentie, maar ook de hoop bij mij zoveel dichterbij.
Tuin van uw prachtige schepping
En zo klonk vanmorgen ook het gebed uit duizenden monden tegelijk, teer en krachtig:
“God, elke stap die we zetten in de tuin van uw prachtige schepping is in zichzelf een gebed van dankbaarheid en vreugde. Wij zijn gezegend dat we deel mogen uitmaken van uw levende gebed.”
Amen, zo klinkt het dan uit zoveel monden en ik ben ongelooflijk dankbaar dat ik dat hier mee mag zeggen.
