daggedachte 4 april 2020

Risicogroep

 Een Duitse vriendin vertelde me dat in Duitsland op dit moment gediscussieerd wordt over maatregelen om de economie en cultuur voorzichtig weer op gang te brengen, zodra de verspreiding van het virus afneemt.

Een van de voorstellen is dat de eerste tijd alleen mensen van onder de 60 naar buiten mogen.
Misschien brengt de corona-crisis ook als gevaar met zich mee dat we onszelf en elkaar vooral bekijken als onderdeel van een statistiek waarin leeftijd een grote rol speelt. 80+? Hoog risicoprofiel! Extra kwetsbaar! 65+, man en zware roker? Extra kwetsbaar!

En die extra kwetsbaren horen zich daar ook naar te gedragen: thuis te blijven, geen enkel bezoek te ontvangen, boodschappen te laten bezorgen en dankbaar te zijn dat jongeren bereid zijn om zich ook aan de overheidsmaatregelen te houden. Die maatregelen die er toch vooral zijn ten behoeve van, inderdaad, die extra kwetsbaren.

Natuurlijk: de cijfers laten zien dat ouderen met corona een veel grotere kans hebben om daar ernstig ziek van te worden en aan te overlijden. En ik snap best dat je er goed aan doet om heel voorzichtig te zijn. Er is ook niets mis mee om te erkennen dat je kwetsbaar bent.

Maar als je risicoprofiel helemaal gaat bepalen hoe er naar je gekeken wordt, hoe er naar een hele groep gekeken wordt: wat gebeurt er dan? Wat voor gevolgen heeft dat voor het beeld van ouderen in onze maatschappij, ook op langere termijn? Ik ben er niet gerust op.

Esther van der Panne

Foto: Cristian Newman op Unsplash