daggedachte 2 mei 2020
Geschreven door willem
A.L. Snijders, meester van het Zeer Korte Verhaal, over de dood van zijn vrouw:
‘Ik dacht altijd: als ze doodgaat, houd ik op met schrijven. Dan kan ik dat niet meer. Maar ik had al een stukje voor de KRO geschreven en daarna schreef ik bijna automatisch weer een stukje voor de VPRO Gids, en de week erna… Ik ben er eigenlijk nooit uit geweest. Ik kan dus niet beoordelen of het schrijven helpt, of het een troost biedt, want ik heb niet níét geschreven. Maar eigenlijk denk ik niet dat het helpt. Ik doe alle andere dingen ook gewoon, zoals brood bakken en boodschappen doen. Als ik me ’s morgens rot voel, kleed ik me meteen aan, stap ik op de fiets en ga ik naar de Albert Heijn om aan de mensen te laten zien dat ik me goed voel. Maar als ik me goed voel, heb ik dat niet nodig. Dan doe ik alleen mijn ochtendjas over mijn pyjama en blijf ik rustig in mijn holletje zitten.’
