daggedachte 24 juni 2020
Geschreven door willem
De denkbeeldige hond uitlaten
De denkbeeldige hond uitlaten
Sinds corona maak ik ’s avonds een ommetje door het park. Ik ruim dan wat rommel op. De dopjes van de plastic flesjes bewaar ik net als velen van u voor de inzamelingsactie ten behoeve de geleidehonden. En soms heb ik dan een goed gesprek met mijzelf. Wat was fijn vandaag? Wat was naar? Aan wie denk ik voor ik in slaap val? Dat soort dingen. Een oud gemeentelid uit Deventer noemde dat ‘de denkbeeldige hond uitlaten’.
Op mijn ommetjes ontdekte ik dat veel meer mensen dat doen. Een man van een paar straten verderop zit op een krukje aan de rand van de parkvijver. Hij is denkbeeldig aan het vissen. En een mevrouw met een draagbare radio oefent haar salsa lessen. Vanwege corona is de salon dicht en dat mist ze vreselijk, zegt ze. Dus gaat ze maar denkbeeldig dansen in haar eentje. Waar zo’n park al niet goed voor is. En, wat kunnen we nog meer denkbeeldig doen?
Sigrid Conradie
