CONTACTLOOS
Geschreven door willem
CONTACTLOOS
Veel mensen voelden zich eenzaam en dat is in tijden van corona nog versterkt. Clubjes en reizen en vrijwilligerswerk vielen weg. In het begin van de pandemie lazen mensen meer. Opruimen, verbouwen, moestuinen aanleggen – op een gegeven moment is het klaar en wat dan? Dan valt er een gat. We werden teruggeworpen op onszelf. Zelf vond ik het lastig om in verbinding te blijven. Een gesprek per telefoon, een digitale contactbrief, een zoomvergadering.
Dat blijft behelpen.
Maar zelfs als we dingen ‘samen’ doen is de trend dat de ander daarbij niet fysiek aanwezig is. Een vriendin volgt yogalessen op een app, we ‘spreken’ met een chatbot van de klantenservice en niet meer met een levende medewerker, in de supermarkt gebruiken we de zelfscanner en missen daardoor het gesprekje met de caissière. Of we laten de boodschappen brengen. Gedeeltelijk thuiswerken is ook na corona een blijvertje. Tegelijkertijd worden kleine lokale jeugdhonken, bibliotheken, brievenbussen en pinautomaten gesloten. Dat zijn niet alleen plekken waar we elkaar ontmoeten, maar ook plekken waar we leren hoe we dit moeten doen, waar we leren hoe we op een vreedzame manier omgaan met mensen die anders zijn dan wij. Ten slotte doen ook sociale media geen goed. Net zoals de rekenmachine ons vermogen tot hoofdrekenen aantast, dreigt ook ons smartphone gebruik ons onhandig te maken in sociaal communiceren.
Als mensen eenzaam zijn ervaren ze een gebrek aan zin en betekenis, een tekort aan verbinding. Een kerkgemeenschap kan verbinding bieden. Maar doet ze dat ook? Vrijwilligers van de Zonnebloem doen ook bezoekwerk, tegen betaling kun je naar Mindfulness en allerlei therapeuten. Op de tv verschijnen goede programma’s met inspirerende inhoud. Een kerkdienst van je eigen kerkgenootschap kun je ook via livestream vanuit je woonkamer volgen. Waarom zou je je nog verbonden voelen met een kerkgemeenschap? Daar zijn een aantal redenen voor:
- Achter je tv of beeldscherm of in de praktijkruimte van een therapeut ben je zeer individualistisch bezig. Je hebt daar geen anderen nodig. Maar in een kerk kun je je twijfel, vreugde, verdriet delen. Je kunt uit je eigen bubbel gehaald worden door samen te werken met anderen, in de kerktuin, in de kascommissie, als lector in een viering.
- Je hoeft je niet ‘groot’ te houden in een prestatiemaatschappij. Je mag krakkemikkig zijn. Je hoeft niet te voldoen aan een ideaalbeeld. We moeten allemaal leven met een tekort. Door een speling van het lot de een meer dan de ander. Psychiater Dirk de Wachter zegt dat de liefde erin bestaat dat je met het tekort in jezelf en in de ander kunt leven. Ik vind dat mooi gezegd. Een plek waar je je kwetsbaarheid kunt delen is iets om te koesteren.
- Het is gratis. Je kunt er zomaar een kopje koffie krijgen tijdens de Dommelbreak. Je kunt er goede films zien, voorzien van een goede inleiding. Je kunt je laten inspireren om samen te zingen, je te verwonderen, geraakt worden door een stuk uit de bijbel of een gedicht. Je kunt je er wapenen tegen de versnippering, en je engageren met een waardevolle traditie en een mooi gedachtengoed.
Wij zien u graag!
Sigrid Coenradie
