daggedachte 11 april 2020
Geschreven door willem
Pasen 2020
Pasen in het jaar 2020, we zullen er later nog weleens aan terugdenken.
Het viel ditmaal samen met het joodse Pesach, zoals het eigenlijk hoort, en Witte Donderdag was de 75ste sterfdag van Dietrich Bonhoeffer.
Daarnaast waarde er een virus rond dat alles anders maakte dan anders. Het was ook nog prachtig weer, terwijl dat eigenlijk verboden was.
(…)
Christian Wiman, die er als gevolg van beenmergkanker vaak al bijna niet meer was, maakte in 2016 naam met zijn boek ‘Mijn heldere afgrond’, vertaald door Willem Jan Otten.
Nooit vond hij troost in de gedachte aan een hemel of een eeuwigheid, schrijft hij.
Maar wacht. Hij schrijft ook dit: “Dikwijls denk ik dat het geloof niet meer – en niet minder – inhoudt dan geloof in leven, in het doorgaan ervan, in de onverwoestbaarheid, in een of ander bewustzijn dat, atoom voor atoom, het onze is en niet is, in een koppig voortduren, dag voor dag en dood voor dood, van een tedere en verschrikkelijke energie die, voor wie het kan zien, liefde is.”
Ik wens u een goede Pasen.
Stevo Akkerman, in Trouw 10 april 2020
