daggedachte 29 april 2020

Er was eens …

Er was eens een boer die een prachtig paard bezat, dat opeens verdwenen was. De buurman toonde zijn medeleven, maar de boer reageert daar niet erg op. Weken later komt opeens het paard onverwachts opdagen, zelfs met een wild paard in zijn kielzog!

De buurman komt langs en feliciteert de boer, maar opnieuw reageert de boer daar nauwelijks op.

De zoon van de boer probeert het wilde paard te temmen. Het paard slaat op hol, de jongeman breekt zijn heup en benen. De buurman toont zijn medeleven, maar weer reageert de boer er niet op.

En toen brak de oorlog uit. Alle jongens worden opgeroepen, behalve de zoon van de boer die fysiek hiertoe niet in staat is.

De buurman feliciteert de boer met de blessures van zijn zoon. En opnieuw reageert de boer er niet op…

foto: Helena Lopez, unsplash

(Interpretatie is dat het altijd afhangt van de context, hoe je een situatie beoordeelt. De boer beziet de wisselvallige en tegengestelde reacties van zijn buurman steeds over eenzelfde situatie, maar neemt het leven zoals het is, zonder oordeel.)