daggedachte 6 april

Kleuren verzamelen

Bij het opruimen stuitte ik op een viering die ik ooit maakte rond het hoopvolle prentenboek van Leo Lionni over de muis Frederick.

Terwijl de andere muizen druk doende zijn met het aanleggen van een voorraadje voor de winter (hamsteren !) ligt Frederick op zijn luie gat in de zon. ‘Wat doe je nou,  Frederick?’, vragen de andere muizen verwijtend. ‘Nu verzamel ik kleuren’, zei Frederick kalm. ‘Want in de winter is alles grauw. De winter heeft vele en lange dagen, en dan weten wij niets meer te zeggen misschien.’

De muizen raakten door hun voorraad heen. Ze voelden zich koud en ongelukkig. Ze zwegen. Toen dachten ze aan Frederick en wat hij gezegd had over het verzamelen van kleuren. ‘Hoe staat het met jóuw voorraad, Frederick?’ vroegen ze. ‘Doe je ogen maar dicht’, zei Frederick, en hij klauterde op een grote steen. ‘Nu stuur ik jullie mijn zonnestralen. Voel je hun warmte, hun gouden gloed…’

En terwijl Frederick sprak van zon en zomer, ontdooiden de kleine muizen een beetje. ‘En de kleuren, Frederick, de kleuren?’ vroegen ze ongeduldig. ‘Doe je ogen maar weer dicht’, zei Frederick. En hij vertelde over de blauwe korenbloem, de rode klaprozen in het gele graan en het groene blad van de bessenstruik.

Toen zagen ze al die kleuren weer voor zich, zo duidelijk alsof hun eigen gedachten ermee opgeschilderd waren. Dat verwarmde hun muizenhartjes. Nog eventjes. Nog even volhouden. Dan ontspruit het leven weer.

Sigrid Coenradie