daggedachte 9 juni 2020
Geschreven door willem
Oude bereklauw
Oude bereklauw
Ruig en bruin staat hij
af te knappen in mijn tuin,
in zijn uitgevallen kruin
huizen slakken, traag en zwart.
En groot dat hij groeide
net een boom uit een sprookje
vergiftig en boos, met de rest
van de flora geen flikker te maken.
En nu dit – zijn bladeren,
eens in groene etages, flapperend
als zemen vol gaten om zijn rabarber-
gelede stam, tochtig en hol.
Oude Bereklauw, aan het eind
van je Latijn midden in de
zomer door niets gestut dan
dan mijn blik, mijn groene herinnering.
J. Bernlef
afbeelding: Rian Rensen-Bronkhorst
