Stadsgedicht

Wij wonen in één stad maar meer nog

wonen wij in vele talen die langs en over

en in elkaar botsen en die klinken

met tongen die vreemd vallen

Wij wonen in één stad in vele talen

maar meer nog wonen wij allen

in ons eigen hoofd dat soms een stad vormt

op zich, met gedachten in al te korte

bochten, monumenten van herinneringen

en plekken waar je beter niet alleen komt

’s nachts. Wij dolen in deze ene stad in

onze eigen werelden rond en net daarom

misschien is het zo bijzonder als iemand

je plots aankijkt op een tram of op straat

en je door alle talen en hoofden heen

het gevoel hebt dat je er elkaar

naakt raakt.

Stadsgedicht: Maud Vanhauwaert 2019