Vrijheid, een weg naar voren

Vrijheid, een weg naar voren

Wat de coronacrisis brengt is op de dag dat ik dit schrijf, 14 maart, nog niet in volle omvang duidelijk. Maar dat het gepaard gaat met forse maatregelen en isolement van veel kwetsbare mensen is zeker. Onze vrijheid wordt drastisch ingeperkt. Misschien is die vrijheid ook wel wat uit de hand gelopen. We reizen de hele aardbol over en zetten de natuur steeds meer naar onze hand: virussen als SARS en corona hangen samen met de handel in vlees. Misschien zijn deze epidemieën voor een deel inherent aan onze omgang met de natuur. Ik moest denken aan het woord ophokplicht, een term die doorgaans voor dieren gebruikt wordt. En nu zijn wij aan de beurt, denk ik dan.

Het is dus verplicht meer binnen, of in je eentje buiten, blijven, sociale onthouding. Dat voelt tegennatuurlijk, want de mens is toch een sociaal wezen. Hoe kunnen we deze tijd van gedwongen isolement zo goed mogelijk doorkomen? Buiten de klussen waar we eerder geen tijd voor hadden (voor mij geldt: zonwerende gordijnen naaien, de auto stofzuigen, boeken opruimen) is het een uitgelezen kans tot reflectie, om stil te staan bij het hectische leven waaraan we de laatste jaren gewoon zijn geraakt. Voor mij geldt: ik erger me al als iemand niet binnen een dag terug appt, als ik in de verkeerde rij voor de kassa sta, als iemand me vertelt dat hij op vakantie is geweest naar Ijsland, Autralië, Japan, India, Peru, Thailand. Landen die ik ook graag zou bezoeken, maar niet zonder dwingende reden.

Reflectie past goed in deze veertigdagentijd, op weg naar Pasen. Een tijd van inkeer, van resetten. Misschien dat we bedenken dat we niet meer zo hard willen hollen, dat we ecologie boven economie willen stellen, dat we een menselijker samenleving willen.

Ik moet daarbij denken aan het verhaal dat in de bijbel de aanleiding vormt voor de uittocht, de exodus van het volk Israel naar het beloofde land. Het begint allemaal met de 10 plagen, waarmee de Farao geplaagd wordt als hij weigert het volk, dat in slavernij is, te laten gaan. De Nijl kleurt rood, het water wordt bloed en is ondrinkbaar, er zijn sprinkhanen die de velden leegvreten, er zijn muggen die steken en kikkers tot in je bed, veepest en zweren – kortom: nature strikes back. En telkens belooft de Farao vrijheid, maar als de plaag geweken is, vervalt hij in zijn oude gedrag.

Hoe ver moet het bij ons komen, voor wij het roer omgooien? Mooi om over na te denken, in deze extra tijd van sociale onthouding, deze ophoktijd.
De een na laatste plaag bestaat uit drie dagen duisternis. Een sprankje hoop gloort aan het einde daarvan. Bij de volgende plaag laat de Farao het volk eindelijk vrij. De drie dagen doen denken aan de drie dagen van Pasen: geweld/dood – stilstand, de wereld houdt de adem in – opstanding. Wat opvalt is die dag in het midden, de zaterdag, een stille dag waarop niets gebeurd, dag van reflectie.
Pasen is het ultieme feest van bevrijding: uit de slavernij, uit de tredmolen van produceren en presteren, uit een doodse situatie, uit sociale onthouding… en vult u voor uzelf maar in.

Moge het zo zijn.
Blijf gezond!
ds. Sigrid Coenradie

Bellen, appen, mailen
Om verdere verspreiding van het coronavirus te voorkomen worden alle activiteiten van onze gemeente, waaronder de kerkdiensten tot 1 april worden opgeschort en kan ik ook niet op huisbezoek. Dat is bedoeld om u te beschermen, niet om u te plagen. Om u toch van geestelijk voedsel te voorzien zullen stagiaire Esther v.d. Panne en ik met regelmaat een nieuwsbrief sturen. Verder zijn er via YouTube diensten te volgen van de vernieuwingspredikanten ds. Rachelle van Andel (22 maart) en ds. Claartje Kruijff (29 maart).
Het bestuur komt a.s. woensdag bijeen om te overleggen hoe we het beste als gemeente deze tijd kunnen doorkomen.
Wilt u, zodra u daaraan behoefte heeft, mij bellen, appen of mailen? Er hoeft niets aan de hand te zijn, gewoon om een beetje contact te houden is ook goed. En hou ook elkaar alstublieft in de gaten.
s.coenradie@hotmail.com
06 21893485