Eet en drink! #helden

Koning Saul is aan het eind van zijn inmiddels wankele heerschappij. Zijn raadgever Samuël is gestorven, David, zijn opvolger, staat klaar om de macht over te nemen. Saul kan alleen nog maar verliezen. In de nacht voor zijn dood zoekt hij naar een allerlaatste mogelijkheid. In vermomming begeeft hij zich op weg om een dodenbezweerster te raadplegen. Zeer in het geheim, want hij had zelf als koning strenge maatregelen genomen tegen de beoefenaars van waarzeggerij. Na haar oproep verschijnt Samuël. Hij kondigt de dood van Saul en zijn zonen aan. Saul is vervolgens te gast en aan tafel bij deze wijze vrouw. De geheimzinnige vrouw die dodengeesten kan bezweren en oproepen, wordt opeens een zorgzame moeder. De verschoppeling wordt koninklijk behandeld door de vrouw die hij, volgens het verhaal, vroeger had getracht uit te roeien. Het gaat hier letterlijk om een galgenmaal. Saul en zijn zonen zullen de volgende dag sterven in de buurt van Bet-Sean, niet ver vanwaar Saul hier zit te eten. Arme Saul, door iedereen in de steek gelaten, niet in het minst door God zelf. God is niet afwezig, maar zwijgt.

Eet en drink!

Het laatste beetje warmte en liefde dat Saul in zijn leven ondervindt, is een warme maaltijd, bereid door een wijze vrouw. Saul gaat sterven, Samuël keert weer terug naar zijn graf. Zo blijft de vrouw over. Zij zet haar leven op het spel. In het verhaal is zij de enige die echt wat ziet. En wat er op tafel komt is veel meer dan een stukje brood. Snel wordt een mestkalf geslacht en gebraden. Ongezuurd brood wordt gebakken. Daardoor krijgt de maaltijd iets van een Pascha, van haastig op reis gaan. Deze vrouw, wier leven wordt bedreigd, ziet  hoe een machtig heerser van zijn troon valt en met de dood voor ogen bezwijkt. En zij gaat naast hem staan en zegt : “Nu moet je eerst wat eten !” Liefdevol wordt er een maaltijd klaargemaakt. Ze neemt geen wraak, ze zegt niets over haar angst, over de tijd waarin ze vervolgd werd. Alleen een bezorgd : “Toe, eet wat”. Als mensen er onderdoor gaan kan een maaltijd meer betekenen dan heel veel hoe dan ook goed bedoelde woorden. Zo kunnen wij uit dit vreemde verhaal iets leren. Daar waar ziekte, dood, vertwijfeling een rol spelen, hoeven het niet altijd de grote woorden te zijn die van ons moeten komen. Soms kan een gebaar of ook iets eten levensbelangrijk zijn. Deze vrouw was zo geen heks, maar een bezorgde, wijze, moedige vrouw.

Want ik had honger

Wat zij gedaan heeft, is ook wat Jezus bedoelde met zijn woorden : “Want ik had honger en jullie gaven mij te eten, ik had dorst en jullie gaven mij te drinken. Ik was een vreemdeling, en jullie namen mij op” (Mat. 25:35). In die zin is deze vrouw, die op het kritieke moment een verstotene helpt en iemand in het aangezicht van de dood niet laat vallen, mijn held.