Gedicht over de oorlog in Oekraïne

Het onderstaande gedicht van Marieke Lucas Rijneveld werd door ds. Jan van Aller voorgedragen tijdens de dienst op 20 maart jongsleden

Steeds gedacht: één soldaat maakt nog geen oorlog.

Maar nu met man en macht gezocht naar geruststelling,

naar de winter in een zwaluw zien overgaan, of de boter

op het aanrecht bestuderen en hoe snel zacht, dat iets nog

zacht kán worden in deze wereld en we allemaal zo smeerbaar,

maar de kou spat van  beeldschermen, uit radiostemmen.

Ze zeggen dat de veldslag is begonnen, dat anderhalve

rus en een paardenkop dit wilden, terwijl wij toch weten dat

vrede meer aanzien geeft dan geweld, dat alleen menslievendheid

je een stoel in de geschiedenis geeft. En ook: een vechtersjas of een

ijzervreter is geen identiteit, het is een mal waar je jezelf in giet.

Wie het zwaluwnest bevuilt, broedt uiteindelijk zijn eigen ei kapot.

Het volgende moeten we onthouden: dat we allemaal als

vluchteling geboren worden, op zoek naar de juiste plek,

naar veiligheid en wat voorspoed, een liefkozende blik.

Dus maak vrij baan in het hart, want daar is een onmeetbare

ruimte. En bedenk dit: in ieder welkom zit een schuilkelder.