Midden in het leven – The American Dream
Op vrijdag 4 november kijkt de filmkring Nebraska (2013) van Alexander Payne. Op de Internet Movie Data Base krijgt deze film de predicaten Adventure, Comedy, Drama mee. “Payne himself is a Nebraska native”. Dit verhaal lag hem zo na aan het hart dat hij er jaren mee bezig was om de financiering voor deze zwartwit film rond te krijgen. Gusta Sieverink-Boland en Guus Réz zijn de inleiders. Hieronder volgt hun treffende voorbespreking!
Tijdpad filmavond
Inloop met koffie/thee: 19.00 uur
Aanvang filmkijken: 19.30 uur
Verwachte eindtijd: 22.00 uur
Geen maaltijd!
Het is dit keer niet gelukt om de organisatie van het eten rond te krijgen. Juist op deze dag hebben verschillende “actieve” deelnemers andere bezigheden. Gelukkig zet Meijndert van Alphen van tevoren alles klaar, zodat Ans Jansen alleen de dvd nog aan hoeft te zetten. De film duurt bijna twee uur, dus ook dit keer veel ruimte voor gesprek en ontmoeting. Want dat is nog altijd het handelsmerk van gespreksgroep/filmkring Midden in het Leven!
Trouwe en nieuwe deelnemers en/of passanten:
Wees daarom (ook dit keer) VAN HARTE WELKOM
Truus Lodewijk
VOORBESPREKING – FILM NEBRASKA (2013)
Regie: Alexander Payne
Cast: Woody Grant, Bruce Dern, David Grant, Will Forte, Kate Grant , June Squibb, Ross Grant, Bob Odenkirk
Speelduur: 115 minuten
Woody Grant is een oude alcoholistische man, die in Montana woont en twee zonen heeft (Ross en David). Op een dag krijgt hij per post een brief, waarin staat dat hij een miljoen dollar gewonnen heeft. Overtuigd als hij is van zijn prijs, wil hij persoonlijk naar Lincoln, Nebraska, 1200 km verderop, om zijn geld op te halen.
Zijn vrouw, Kate, evenals zijn zoon David proberen hem te vertellen, dat het om een marketingtruc gaat, maar Woody wil hier niets van weten. Hij is zo vastbesloten om zijn geld op te halen dat hij zelfs het plan opvat om lopend te gaan…. Gezien zijn conditie komt de oude man niet ver en voelt zijn zoon David zich verplicht om hem te begeleiden middels een ouderwetse roadtrip.
Het toeval wil dat hun route hen langs Hawthorne brengt, het dorp waar Woody opgroeide. Hierdoor speelt een groot deel van het verhaal zich af op de locatie waar al zijn oude vrienden en familie nog wonen. Als Woody dan vertelt miljonair te zijn wil iedereen hem graag ontmoeten. Familiebanden worden bevestigd, maar het zijn vooral oude wonden, die hier langzaam maar zeker weer worden opengepeuterd. Het is al met al een emotionele reis, waarin David eindelijk zijn vader veel beter leert kennen en hij de band, na jaren, weer wat kan aanhalen.
Het is prachtig om te zien hoe Woody en David steeds meer voor elkaar open gaan staan. Er is af en toe zelfs sprake van een sfeer van warmte en begrip. Niet dat dit in zoveel woorden wordt gezegd, want “waardering voor elkaar spreek je niet uit”, maar het is zeker wel voelbaar en merkbaar in het gedrag tussen het gekibbel en gesteggel door.
De film is volledig in zwart-wit en dat geeft een sobere dimensie aan de gebieden waar Woody en David doorheen rijden. Het wat troosteloze uitzicht tijdens het rijden past heel goed bij de situatie van Woody en weerspiegelt zijn treurige bestaan. Aan de ene kant wordt dus de triestheid van de situatie duidelijk neergezet, maar aan de andere kant speelt er vaak een glimlach om je mond door de droge humor, waarmee de regisseur de zwaarste onderwerpen bespreekbaar weet te maken. Heel knap geeft hij een beeld van de normale Amerikaanse man en vrouw, die tegen het asociale aanschurken, maar dat goed weten te verbergen omdat ze tegelijkertijd zo menselijk zijn. Daarbij komt nog dat Bruce Dern werkelijk een magistrale hoofdrol neerzet, waarmee hij in Cannes terecht de “prijs voor Beste Acteur” heeft gewonnen.
Volgens mij heeft deze film op een bepaalde manier te maken met ons thema “The American Dream”. Woody droomt zijn droom……en hoewel het incasseren van de prijs al bij voorbaat tot mislukken gedoemd is maakt David uiteindelijk zijn vaders droom waar……
Kortom, een ontroerende en prachtige film. Het kijken meer dan waard!
